Μου απήγαγαν το πλοίο!

Οι εταιρίες Kidnap and Ransom και το παιχνίδι των απαγωγών

Η πιο σύγχρονη μορφή ασφαλιστικής κάλυψης είναι αυτή του Kidnap and Ransom (K-R). Θεωρούμε ότι η σπουδαιότητα της στον χώρο των ναυτασφαλίσεων είναι τέτοια ώστε να αφιερώσουμε μια τρίλεπτη ανάλυση για να τη γνωρίσουμε.

Πηγή: PoliticalDoubts.com

Συντάκτης: Άρης Κτενάς

Χρονολογικά λοιπόν, η ασφαλιστική κάλυψη τύπου K – R τοποθετείται κάπου στο 2007. Παρέχεται από εταιρείες οι οποίες δεν έχουν σχέση με τη ναυτιλία, αλλά καλύπτουν φυσικά και νομικά πρόσωπα. Ο κύριος λόγος για τη δημιουργία αυτού του είδους ασφαλιστικής κάλυψης ήταν η καταβολή λύτρων σε περιστατικά πειρατείας, ενώ δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις κάλυψης ολικής απώλειας του πλοίου (total loss).

Η εμφάνιση των Kidnap and Ransom ήρθε σε πολύ σημαντική χρονική περίοδο για τη ναυτιλιακή βιομηχανία αφού ο οικονομικός αντίκτυπος των λύτρων και μόνο, ήταν και παραμένει δυσβάστακτος, χωρίς καν να αναφερόμαστε στις παράπλευρες οικονομικές απώλειες της πειρατείας (π.χ ζημιές που μπορεί να προκληθούν στο κύτος του καραβιού από σφαίρες ή μηχανολογικές βλάβες), οι οποίες σαφώς διογκώνουν αυτόν τον οικονομικό αντίκτυπο.

Προς κατανόηση των ποσών, να αναφέρουμε ότι τον Νοέμβριο του 2010, μια ναυτιλιακή εταιρεία από τη Νότιο Κορέα κατέβαλλε το ποσό των 9,5 εκατομμυρίων δολαρίων ως λύτρα για την απελευθέρωση του δεξαμενοπλοίου “Samho Dream”. Αντίστοιχα τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, για την απελευθέρωση του supertanker “Maran Centaurus” ελληνικών συμφερόντων καταβλήθηκαν 7 εκατομμύρια δολάρια ως λύτρα. Να αναφέρουμε μόνο ότι η αξία του εμπορεύματος που μετέφερε το ελληνικών συμφερόντων supertanker ανερχόταν σε 162 εκατομμύρια δολάρια.

Τα χρηματικά ποσά που θέτονται σε ρίσκο (αξία καραβιών, αξία μεταφερόμενου φορτίου, λύτρα και κόστος συμβάντος πειρατείας) είναι μεγάλα ακόμα και για τα δεδομένα της παγκόσμιας ναυτιλιακής βιομηχανίας. Το μέσο χρηματικό ποσό που καταβλήθηκε ως λύτρα για την απελευθέρωση πληρωμάτων-καραβιού μετά το 2010 ανήλθε σε 5,4 εκατομμύρια δολάρια/έτος, ενώ δέκα χρόνια πριν, το 2005, το μέσο χρηματικό ποσό που καταβαλλόταν ως λύτρα ανερχόταν μόλις στις 150.000 δολάρια. Επί παραδείγματι, τη διετία 2009 – 2010 το συνολικό ποσό που καταβλήθηκε παγκοσμίως ως λύτρα ανήλθε στα 450 εκατομμύρια δολάρια*.

Πως λειτουργούν οι ασφαλιστικές Κ&R σε περιπτώσεις καταβολής λύτρων

Κάθε εταιρεία η οποία παρέχει ασφαλιστήρια συμβόλαια τύπου Kidnap and Ransom καλείται να καλύψει το χρηματικό ποσό που έχει οριστεί ως λύτρα. Όμως :

Οι εταιρείες K – R δεν έρχονται ποτέ οι ίδιες σε συνεννόηση με τους πειρατές ή με κάποιον negotiator από τη μεριά αυτών.

Καταβάλλουν το χρηματικό ποσό που προορίζεται ως λύτρα όπως ορίζει το ασφαλιστικό συμβόλαιο στον πλοιοκτήτη, και εν συνεχεία απεμπλέκονται από την υπόθεση. Να σημειώσουμε βέβαια ότι οι διαπραγματεύσεις μπορεί να διαρκέσουν εβδομάδες ή και μήνες. Η στάση αυτή των εταιρειών K – R εξηγείται ως εξής :

• Από έρευνες που έχουν γίνει προκύπτει το συμπέρασμα ότι τα λύτρα ως χρηματική οντότητα καλύπτουν το 25-30 % του συνολικού κόστους ενός συμβάντος πειρατείας. Αυτό σημαίνει ότι εάν οι πειρατές πχ ζητήσουν 4 εκατομμύρια δολάρια ως λύτρα, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν και κάποια επιπλέον κόστη –physical costs- πχ προσέγγιση από αέρος του πλοίου με ελικόπτερα και καταβολή λύτρων, απώλεια ναύλου, διάφορα έξοδα Νομικών Συμβούλων και Διαπραγματευτών κλπ. Μια τέτοια διαδικασία μπορεί να αγγίξει σε κόστος τα 10 εκατομμύρια δολάρια για ένα μόνο συμβάν. Λίγο πιο πάνω αναφέραμε ότι για τη διετία 2009 – 2010 η καταβολή λύτρων στους πειρατές ανήλθε στα 450 εκατομμύρια δολάρια. Εάν σε αυτά προσθέσουμε τα επιπλέον κόστη τα οποία όπως αναφέρουμε «συνοδεύουν» ένα συμβάν πειρατείας τότε το συνολικό ποσό εκτοξεύεται στα 830 εκατομμύρια δολάρια**.

Είναι σαφές λοιπόν, ότι η K – R ασφαλιστική εταιρεία θα καταβάλλει μόνο το χρηματικό ποσό των λύτρων όπως έχει συμφωνηθεί και μετά θα απεμπλακεί από την υπόθεση, προκειμένου να γλυτώσει τα όποια επιπλέον κόστη προκύπτουν.

• Ένας δεύτερος λόγος (πέραν του οικονομικού βεβαίως) για τον οποίο οι K – R ασφαλιστικές αποφεύγουν κάθε επαφή ή συνεννόηση με πειρατές έχει να κάνει με κάποιες νομοθεσίες στις Η.Π.Α και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πιο αναλυτικά, Οι συγκεκριμένοι νόμοι απαγορεύουν κάθε μορφή καταβολής λύτρων προς τρομοκρατικές οργανώσεις. Έτσι λοιπόν οι K – R ασφαλιστικές εταιρείες με τον φόβο να χαρακτηριστούν «χρηματοδότες» της τρομοκρατίας, αποφεύγουν κάθε επαφή.

• Ο τρίτος λόγος ο οποίος δικαιολογεί αυτή τη συμπεριφορά των ασφαλιστικών εταιρειών τύπου K – R και έχει άμεση σχέση με τα παραπάνω, είναι η οδηγία που εκδόθηκε επί κυβερνήσεως OBAMA. Σύμφωνα με την οποία λοιπόν οι όποιες νομοθετικές αγκυλώσεις δεν επηρεάζουν τη διαδικασία πληρωμής λύτρων, αρκεί να έλθει ο πλοιοκτήτης σε επαφή με την ίδια τη κυβέρνηση των Η.Π.Α, στα πλαίσια βέβαια του «Διεθνούς Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας».

Αυτή η στρατηγική προϋποθέτει συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α και πρακτικές όπως μαρκάρισμα χρημάτων προκειμένου να εντοπιστεί το διεθνές «money trail» το οποίο συνεπάγεται την αποσαφήνιση της ερώτησης που πηγαίνουν τα λεφτά της πειρατείας***.

Κατανοούμε επομένως ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες που ασχολούνται με τις απαγωγές, προφανώς αποφεύγουν κάθε τέτοια ανάμειξη. Βλέπετε, ακόμα και στην Αμερική, όπου αναμειγνύεται το κράτος, οι εταιρίες πονάνε.

Το παρασκήνιο καταβολής λύτρων σε πειρατές της Σομαλίας

Από επιπλέον έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι από τα λύτρα τα οποία καταβάλλονται σε περιπτώσεις πειρατείας, ένα 25-30 % καταλήγει σε τρομοκρατικές οργανώσεις, το άλλο 25 % το μοιράζονται οι πειρατές, ένα 20 – 25 % προορίζεται για τις τοπικές κοινωνίες και την οικονομική ενίσχυση τους, και τέλος ένα 25% καταλήγει στον «Επενδυτή» ο οποίος παρείχε τα απαραίτητα «κεφάλαια» για την επιχείρηση. Αυτό σημαίνει ότι η καταβολή λύτρων μπορεί αποκτήσει πολλές προεκτάσεις και τελικά να οδηγήσει σε πολυπρόσωπους παραλήπτες.

Τέλος. σχετικά με το money trail αξίζει να αναφέρουμε επί παραδείγματι ότι το 70-80 % των λύτρων που καταβάλλονται εγκαταλείπουν τη Σομαλία μέσα σε 48 ώρες. Αυτό γίνεται με τη μέθοδο της “Hawala”, ένα ηλεκτρονικό σύστημα οικονομικών συναλλαγών, στο οποίο οι παραλήπτες χρηματικών ποσών και οι διαμεσολαβητές μπορεί να βρίσκονται διασκορπισμένοι σε κάθε μήκος και πλάτος της υφηλίου, με τη συναλλαγή να γίνεται τηλεφωνικά ή μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Έτσι η εντόπιση τους καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη****.

Αν το σκέφτεστε. Καλή επιτυχία.

ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΨΗ; ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΤΟ.

from Trelokouneli.gr http://ift.tt/1CqDxAb

via IFTTT