Πηγή: http://ift.tt/1DpgWBP
Κάποιοι υποστήριξαν πως αυτές οι φιλοκυβερνητικές κινητοποιήσεις παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες, δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην διαπραγμάτευση, ακόμα και ότι «γραφικοποιούν» την ελληνική πλευρά. Η συμμετοχή ή μη στις κινητοποιήσεις κρίνεται από την κοσμοθεωρία του κάθε ανθρώπου. Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Υπάρχει κάτι που πέρασε από τα ψιλά γράμματα της επικαιρότητας, ενώ αποτελεί ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, που δεν επιτρέπεται σε κανέναν να το «γραφικοποιήσει».
Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν δημιούργησαν μια μαζική πρόσκληση για συμμετοχή σε συλλαλητήριο «για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων του Ιράν λόγω της εισβολής του Ξέρξη». Αυτή η πρόσκληση ουσιαστικά αναφέρεται στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου της χώρας μας. Θα θέλαμε να τους πληροφορήσουμε πως υπάρχει μια πλούσια βιβλιογραφία για το ζήτημα, άνθρωποι έχασαν χιλιάδες ώρες έρευνας για να αποδείξουν τι είναι δίκαιο και τι άδικο, και εν τέλει αφορά ένα ζήτημα που συμπεριλαμβάνει απώλεια ανθρωπίνων ζωών, όχι σε κάποια μακρινή χώρα, σε κάποια μακρινή εποχή. Χωριά κάηκαν, άνθρωποι βασανίστηκαν, άνθρωποι εκτελέστηκαν, άνθρωποι υπέμειναν στωικά την φτώχια, την πείνα, τον θάνατο. Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει, θα μπορούσαν να είναι ο παππούς και η γιαγιά σας.
Δεν θα γίνουμε λοιπόν «γραφικοί» και να συνεχίσουμε επί του ζητήματος, καθώς όπως αναφέραμε έχουν καταγραφεί αναλυτικά τα στοιχεία της υπόθεσης. Απλά θα ήταν σωστό να υπενθυμίσουμε στην ελληνική κυβέρνηση πως είναι λάθος να θέσουμε το ζήτημα των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης αυτή την δεδομένη στιγμή. Δεν είναι τακτικό λάθος, αλλά λάθος στρατηγικής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι οι αποζημιώσεις θα ενταχθούν στην ατζέντα του ελληνικού χρέους και αυτό θα προκαλέσει την επικοινωνιακή απονομιμοποίηση του αιτήματος της ελληνικής πλευράς. Αυτή την στιγμή η Ελλάδα έχει κρεμαστεί στα «μανταλάκια» των νέων όλου του πλανήτη. Το να θέσουμε επί τάπητος το ζήτημα αυτή την στιγμή, μπορεί να έχει και δυσάρεστα αποτελέσματα. Μπορεί από την μία πλευρά να κοινοποιείται το ζήτημα στην διεθνή και ευρωπαϊκή κοινότητα, αλλά από την άλλη πλευρά υπάρχει κίνδυνος για απόπειρα «γραφικοποίησης» της υπόθεσης από τον διεθνή τύπο, που δεν είναι και πολύ φιλικός με την ελληνική πλευρά όσον αφορά το ζήτημα του χρέους.
Βέβαια, είναι αλήθεια πως το διαδίκτυο έχει θέσει πλέον τις διεθνείς σχέσεις και σε επίπεδο διακοινωνικό. Οι διεθνείς σχέσεις δεν αναπτύσσονται πλέον μονομερώς μέσω των κρατών, αλλά αναπτύσσονται και μέσα από την επικοινωνία των ατόμων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το διαδίκτυο όμως είναι και ένας χώρος επικίνδυνος, μέσα στον οποίο γεννιούνται «γενικεύσεις» άνευ απόδειξης. Αυτές όμως οι γενικεύσεις καλλιεργούν με την σειρά τους τάσεις, οι οποίες επηρεάζουν πολλούς τομείς της άσκησης διακυβέρνησης. Ο χειρισμός των γερμανικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου οφείλει να είναι λεπτός και σε χρόνο στρατηγικό. Δεν ζητάμε κάποιου είδους ρεβάνς σε μεταγενέστερο ιστορικό χρόνο. Δεν στρεφόμαστε κατά της γερμανικής κοινωνίας, αλλά κατά του ναζιστικού καθεστώτος. Δεν ταυτίζουμε το δικαίωμα με την λογιστική χρεομετρία.
Όσον αφορά την διαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, το πιο βασικό επιχείρημα είναι η αποτυχία – δομική ή εφαρμοστική – του προγράμματος που επεβλήθη στην χώρα. Το ζήτημα όμως των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου χρειάζεται πιο μακροπρόθεσμες στοχεύσεις για την ώρα. Μόνο όταν αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη και υπάρξει μια νέα προοπτική για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, θα είναι η Ελλάδα σε θέση να διεκδικήσει επάξια τις αποζημιώσεις. Αν πάλι είναι επιτακτική ανάγκη για την στρατηγική της κυβέρνησης η προώθηση της διεκδίκησης, ας δοθεί μεγάλη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο φτάνουν τα στοιχεία της υπόθεσης στον διεθνή τύπο και κατ’ επέκταση στο διαδίκτυο.
ΥΓ. Κάποιοι δούλεψαν αφιλοκερδώς και με αίσθημα καθήκοντος για την στοιχειοθέτηση αυτής της διεκδίκησης. Πιστεύουμε πως δεν πρέπει να είναι στην ίδια ατζέντα με την διαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους. Η πρώτη διεκδίκηση αφορά ζωές και περιουσίες, αλλά προήλθε από μια κατοχική δύναμη. Η άλλη διεκδίκηση αφορά ζωές και περιουσίες, αλλά προήλθε από την αγαστή συνεργασία εσωτερικού και εξωτερικού παράγοντα. Δεν αξίζει στην πρώτη, να είναι στο ίδιο τραπέζι με την δεύτερη. Δεν το επιτρέπει η ιστορία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ POLITICALDOUBTS.COM
from Trelokouneli.gr http://ift.tt/1Di3wKa
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου